Valeh adı, duyğuların coşqulu ifadəsidir. Sadəcə "heyran olmuş", "məftun" və ya "vurğun" sözləri ilə məhdudlaşdırmaq, onun zəngin mənasını tam əks etdirmir.
Valeh, həqiqi bir sevgi və ehtiramın təcəssümüdür. Bu, səthi bir maraqdan daha dərin, daha içdən gələn bir duyğudur. Heyranlıq hissi, qarşı tərəfin xarici gözəlliyindən və ya bacarığından daha çox, onun daxili aləminə, əxlaqına, xüsusiyyətlərinə olan dərin bir heyranlıqdan qaynaqlanır. Bir valeh insan, qarşı tərəfin bütün çatışmazlıqlarına baxmayaraq, onu tam qəbul edir və sevir.
Məftunluq hissi, Valeh adının tərkib hissələrindən biri olsa da, onun tam mənasını əhatə etmir. Çünki məftunluq müvəqqəti ola bilər, valehlik isə daha dayanıqlı, daha dərin və əbədi bir duyğudur. Vurğunluq isə daha çox ehtiras və istəklə əlaqələndirilir, Valeh isə bu hisslərdən daha mürəkkəb və zəngindir; sevgi, ehtiram və heyranlıq hisslərinin qarışığından ibarətdir.
Tarix boyu, şairlər və yazıçıların əsərlərində Valeh adı ilə ifadə olunan bu dərin duyğu, müxtəlif metaforalar və simvollarla təsvir olunmuşdur. Sevgilinin gözəlliyinə, qüdrətinə, əxlaqına olan heyranlıq, mənəvi gözəllik axtarışında olan ruh, ruhun ucalığı və ilahi əlaqə kimi təfsirlərə yol açır. Beləliklə, Valeh adı yalnız bir duyğu deyil, həm də bir həyat fəlsəfəsini, dünyanı dərk etmənin bir yolunu ifadə edir.
Nəticədə, Valeh adı sadəcə bir söz deyil, dərin, mürəkkəb və çoxcəhətli bir duyğunun adıdır. O, sevgi, ehtiram, heyranlıq və məftunluğun mükəmməl bir birləşməsidir. Bu ad daşıyan insanın həyatında bu duyğuların əsas rol oynadığına şübhə yoxdur.