Cəzirə adı, qədim türkcə köklərə malik olaraq, "ada" mənasını verir. Lakin sadəcə "ada" demək qədər səthi deyil. Cəzirə sözü, ətrafı su ilə əhatələnmiş bir quru parçasının təkcə coğrafi təsvirindən daha çoxunu özündə ehtiva edir.
Bir çox adada olduğu kimi, Cəzirə də təcrid olunmuşluq, özünəməxsusluq və sərbəstlik hissi ilə əlaqələndirilir. Dənizlə əhatələnmiş bu torpaq parçası, öz ətrafında gizli bir dünya, ayrı bir kainat təəssüratı yaradır. Əsrlər boyu insanlar üçün həm sığınacaq, həm də macəra məkanı olmuşdur.
Cəzirənin mənası, ədəbiyyatda və incəsənətdə də öz əksini tapmışdır. Romantizm dövründə, sərbəst ruhlu şairlərin və rəssamların ilham mənbəyi olmuş, əsərlərində təkrar-təkrar işlənmişdir. Cəzirə, həm də uzaqlaşma, yeni başlanğıc və təkrar doğulma simvolu kimi dəyərləndirilmişdir.
Cəzirə sözünün fonetik cazibəsi də inkar edilməzdir. Dilin ritmində rahat, səlis və eyni zamanda güclü bir səs təəssüratı yaradır. Bu səs, həm dinc bir dənizin dalğalarını, həm də məğrur bir qayanın möhkəmliyini xatırladır.
Beləliklə, Cəzirə sadəcə bir coğrafi ad deyil, dərin mənalar, romantika və məcazi təfsirlərlə zəngin bir söz olaraq dilimizin və mədəniyyətimizin ayrılmaz bir parçasıdır.