Abırlaşmaq – utanmaq hissinin zəifləməsi, həya etməmək, həyasızlaşmaq mənasını bildirən bir feldir. Bu söz əsasən mənfi kontekstdə, insanın öz davranışından, sözündən və ya hərəkətindən utanmaması və ya bu utanmanı gizlətməsi ilə əlaqədar istifadə olunur. Məişət dilində, ədəbiyyatda və hətta elmi ədəbiyyatda (məsələn, psixologiya sahəsində) istifadə oluna bilər.
Antonimlər:
Utanmaq: Abırlaşmaq sözünün əksidir. Utanmaq, insanın öz davranışından, sözündən və ya hərəkətindən peşmançılıq və ya narahatlıq duyması, özünü qınaması deməkdir. Utanmaq hissi abırlaşmanın tam əksini təşkil edir. Məsələn: "O, əməlindən çox utandı." Bu söz məişət dilində, ədəbiyyatda geniş istifadə olunur. Psixoloji termin kimi də işlədilir.
Həyalı olmaq: Abırlaşmaq həyalı olmağın əksinədir. Həyalı olmaq, insanın həya hissinə sahib olması, özünü düzgün aparması, hərəkət və sözlərində ehtiyatlı olması deməkdir. Abırlaşan insan həyalı deyildir. Məsələn: "O, həyalı bir qız idi." Bu söz əsasən məişət dilində istifadə olunur, ədəbiyyatda isə obrazların xarakterini təsvir etmək üçün işlədilir.
Həya etməmək (qismən antonim): Bu ifadə abırlaşmağın bir tərəfini əks etdirir. Abırlaşmaq həya etməməklə əlaqəlidir, ancaq həya etməmək hər zaman abırlaşmaq demək deyil. Həya etməmək, sadəcə olaraq utanmamaq mənasını verir, halbuki abırlaşmaq həya hissinin ümumi zəifləməsini ifadə edir. Məsələn: “O, heç həya etmədən danışdı.” Bu ifadə həm məişət dilində, həm də ədəbiyyatda geniş istifadə olunur.
Məzəmmətdən sonra abırlaşmışdır. Sədrin müdafiəsindən ruhlanan Lal Hüseyn daha da həyasızlaşdı (M.İbrahimov).