Bağırmaq – səsini gücləndirərək, yüksək səslə danışmaq, qışqırmaq, fəryad etmək deməkdir. Bu, həm fiziki, həm də emosional bir hərəkət ola bilər. Bağırmaq, həyəcan, qorxu, qəzəb, sevinc və ya digər güclü duyğuların ifadəsində istifadə olunur. Bağırmağın səsi, kontekstdən asılı olaraq, xoşagəlməz, əsəbi və ya hətta təhlükəli kimi qəbul edilə bilər.
Antonimlər:
Susmaq: Bağırmağın əsas antonimi susmaqdır. Susmaq, səs çıxarmamaq, danışmamaq, sakit olmaq mənasını verir. Bağırmaq aktiv, yüksək səsli bir hərəkət olduğu halda, susmaq passiv, səssiz bir vəziyyətdir. Həm məişətdə, həm də ədəbiyyatda geniş istifadə olunur. Məsələn, birinin səsini aşağı salması, sakitləşməsi susmaqla əlaqələndirilir.
Pıçıldamaq: Bağırmaqdan fərqli olaraq, pıçıldamaq çox aşağı səslə, gizli danışmaq deməkdir. Bağırmaq açıq, aydın və ucadan danışmaq, pıçıldamaq isə gizli, sakit və anlaşılmaz şəkildə danışmaqdır. Pıçıldamaq daha çox gizlilik, sirr və intim məlumatların paylaşılmasında istifadə olunur.
Nəzakətlə danışmaq: Bağırmaq qəddar, kobud və hörmətsiz bir üsul ola bilərkən, nəzakətlə danışmaq hörmətli, sakit və səliqəli ünsiyyət deməkdir. Bu antonim əsasən sosial və ünsiyyət kontekstində istifadə olunur.
Səriyyə xala bağırmaq, ağlamaq istəyir, bacarmırdı. (M.İbrahimov)
Bu hay-küydə susmağı lazım bildi.