Başıdaşlı - ümumi mənası xoşbəxtlik, rifah, rahatlıq və qayğısızlıq hissləri ilə əlaqədardır. Lakin, kontekstdən asılı olaraq, mənası dəyişə bilər. Əsasən, məişət dilində və ədəbiyyatda istifadə olunur. Bəzən isə "sərxoş, ayılıb-sərxoş" kimi mənalarda da işlədilir.
Antonimlər:Bədbəxt: Başıdaşlı antonimi olaraq bədbəxt sözü, xoşbəxtliyin tam əksinə, kədər, qəm, məyusluq və ümidsizlik hisslərini ifadə edir. Bədbəxt insan həyatdan zövq almır, daim narahat və kədərlidir. Bu söz həm məişət dilində, həm də ədəbiyyatda geniş istifadə olunur. Misal üçün, bir insanın sevdiyini itirdikdən sonra bədbəxt olması.
Narahat: Narahatlıq hissi, başıdaşlılığın əksidir. Başıdaşlı insan rahat və sakitdir, narahat olan isə əsəbi, qayğıkeş, həyəcanlı və sakitsizdir. Bu antonim əsasən məişət və psixoloji kontekstlərdə istifadə olunur.
Kədərli: Kədərli olmaq, başıdaşlığın əksinə, qüsurlu, acı və məyusluq hissləri ilə müşayiət olunur. Kədərli insanın üzündə kədər əks olunur, o, həyatdan zövq almır. Ədəbiyyatda, şer və hekayələrdə kədərli obrazların təsvirində tez-tez istifadə olunur.
Səfil: Səfil olmaq, maddi çətinliklərlə yanaşı, mənəvi tənəzzül və kədəri də ifadə edir. Başıdaşlı insanın rahat və qayğısız həyatı səfil insanın əksinədir. Bu söz əsasən ictimai-siyasi və ədəbi kontekstlərdə işlənir.
M.Ə. Sabirdən nümunə: Ay başıdaşlı kişi, dinmə, uşaqdır, uşağım.
Xoşbəxt həyat onu sevindirirdi. (Bədbəxtliyin əksi olaraq)