Boynuyoğun: Zəhmətkeş, çalışqan, əməksevər, səbirli, dözümlü, inadkar (müsbət mənada).
Antonimlər:1. Tənbəl: "Boynuyoğun" sözünün əks mənasını ifadə edən "tənbəl" sözü işə, əməyə, zəhmətə qarşı laqeydliyi, fəaliyyətdən yayınmağı bildirir. "Tənbəl" sözü həm məişət dilində, həm də ədəbi əsərlərdə geniş istifadə olunur. Məsələn, tələbənin dərsə hazırlaşmamağı, işçinin vəzifə borcunu yerinə yetirməməsi tənbəllik kimi qiymətləndirilir. Dilçilik baxımından "tənbəl" sözü "boynuyoğun" sözünün sinonimlərinin əksidir - çalışqanlıq, əməksevərlik, səbirlilik kimi keyfiyyətlərin tam əksidir.
2. Hərəkətsiz: "Boynuyoğun" fəal insanı, "hərəkətsiz" isə fəaliyyətdən uzaq, passiv insanı ifadə edir. "Hərəkətsiz" sözü daha çox fiziki hərəkətlə bağlı olsa da, məcazi mənada da "boynuyoğun"un əks mənasını ifadə edə bilər – məsələn, "hərəkətsiz siyasət", "hərəkətsiz vəziyyət" kimi ifadələrdə hər hansı bir fəaliyyətin olmamasını bildirir. Bu söz daha çox rəsmi və elmi üslubda istifadə olunur.
3. İnadçı (mənfi mənada): "Boynuyoğun" sözü bəzən inadkarlığı müsbət mənada ifadə etsə də, "inadçı" sözü çoxtərəflidir və mənfi mənada da istifadə oluna bilər - əsasən özbaşınalıq, israrçılıq, qəbul edilmiş qaydalara tabe olmamazlıq mənasında. Bu mənada "inadçı" "boynuyoğun"un əksi kimi qəbul edilə bilər, çünki "boyuyoğun" əməksevərlik, "inadçı" isə əmək prosesində qətiyyətsizlik və ya qarşıdurma nümayiş etdirə bilər.
4. Yalqızlığa meylli: Boynuyoğun insan əməkdaşlığa açıq olur, fəal iştirak edir, yalnışlığa meylli olan insan isə özünə qapanır, əməkdaşlıqdan yayınır. Məsələn, kollektiv işlərdə aktiv olmayan, özünü kənara çəkən bir fərdi "yalnızlığa meylli" adlandırmaq olar. Bu, "boynuyoğun"un sosial tərəfinin əksinədir.
Mənəvi cəhətdən zəif, boynuyoğun deyil.
O, boynuyoğun bir insan idi, heç vaxt işdən yayınmazdı.