Danışqanlıq - söhbətsevərlik, çox danışmaq meyli, dilinin dönməsi, açığı deyilməsi. Bu xüsusiyyət müsbət və ya mənfi konnostasiyaya malik ola bilər. Müsbət mənada danışqanlıq, ünsiyyətcillik, söhbətə həvəsi bildirir. Mənfi mənada isə həddindən artıq danışmaq, qeybət etmək, lazımsız sözlər söyləmək kimi mənaları əhatə edir.
Antonimlər:
Sükut, qaradinməzlik, susqunluq
Sükut - Danışqanlıq
Sükut danışqanlığın tam əksidir. Sükut susmaq, danışmamaq deməkdir. Danışqanlıq səs-küyün və çox danışmanın simvoludur, sükut isə sakitliyin və susmanın. Bu antonimlər əksər hallarda bir-birinə zidd mənalarda istifadə olunur. Məsələn, birinin çox danışması onun danışqanlığını, sözün azlığı isə sükutunu göstərir. Sükut ədəbiyyatda, psixologiyada, hətta fiziki aləmdə belə (məsələn, sükut anı) geniş istifadə olunur.
Qaradinməzlik - Danışqanlıq
Qaradinməzlik, az danışmaq, öz fikrini ifadə etməkdə çətinlik çəkmək, susqunluq kimi anlaşılır. Danışqanlıqla müqayisədə qaradinməzlik insanın özünü ifadə etmək bacarığının zəifliyini və ya istəməməsini bildirir. Bu antonim cütü xüsusilə insanların ünsiyyət tərzi və xarakterini müəyyənləşdirmək üçün istifadə edilir.
Onun qaradinməzliyi nəşəmizi pozdu.
Susqunluq - Danışqanlıq
Susqunluq da danışqanlığın əksidir. Susqun insan az danışır, fikrini açıq şəkildə ifadə etmir. Danışqanlıq isə əksinə, öz fikirlərini aşkar şəkildə ifadə etmək meylidir. Susqunluq bir çox hallarda introversiya, utancaqlıqla əlaqələndirilir. Danışqanlıq isə ekstroversiya ilə bağlı ola bilər, ancaq həmişə belə deyil. Həm susqunluq, həm də danışqanlıq fərdi xarakter xüsusiyyətlərini əks etdirir.
Danışqanlığıma görə qınasan da, sənə bir neçə şey də deməyə məcburam.