Danışqanlıq: Sözün əsl mənasında danışmaq, söhbət etmək meyli, xüsusiyyətidir. Lakin bu sadə tərif, danışqanlığın insan şəxsiyyətinin daha dərin qatlarına toxunan mürəkkəb bir xüsusiyyət olduğunu tam əks etdirmir. Danışqanlıq sadəcə çox danışmaq deyil, həm də ünsiyyət qurma ehtiyacı, fikirləri bölüşmək istəyi, duyğuları ifadə etmək bacarığı və ya ehtiyacıdır.
Danışqanlıq müsbət və mənfi cəhətləri ilə seçilən çoxşaxəli bir xarakter xüsusiyyətidir. Müsbət tərəfdən, danışqanlıq yüksək ünsiyyət bacarığı, ətraf aləmi daha yaxşı başa düşmək və təcrübələrini bölüşmək imkanı deməkdir. Danışqan insanlar adətən cəmiyyətin daha aktiv üzvləri olurlar, ətraflarındakı insanlarla asanlıqla əlaqə qurur və fikir mübadiləsi aparırlar. Onlar tək qalmağa meylli deyillər və sosial əlaqələrə dəyər verirlər. Söhbətə can atmaları, həyat enerjiləri və optimizmləri ilə ətrafındakıları cəlb edirlər.
Lakin, hər şeydə olduğu kimi, həddindən artıq danışqanlıq da mənfi nəticələr doğura bilər. Həddən artıq danışqanlıq, bəzən səs-küylülük, qeybət, əhval-ruhiyyə pozuntusu, hətta özünü ifadə etmə bacarığının olmaması ilə səhv salına bilər. Belə insanlar danışmaqdan daha çox danışmağa üstünlük verərək, əslində dinləməyi bacarmadıqlarını göstərə bilərlər. Nəticədə, ətraflarındakılar onlardan bezə bilər, onların sözlərinə etimad azala bilər.
Beləliklə, danışqanlıq insanın şəxsiyyətinin mürəkkəb bir aspektidir. Onun müsbət və mənfi təzahürləri var və həyati fəaliyyətdə həm faydalı, həm də zərərli ola bilər. Sağlam ünsiyyət üçün danışqanlığın müvazinətli olması, dinləmə bacarığı ilə birlikdə mövcud olması vacibdir.