Dərd – insanı narahat edən, kədər və qəm gətirən hər hansı bir hal, vəziyyət, hadisə və ya duyğu. Fiziki və ya mənəvi səbəblərdən yaranır. Həm fərdi, həm də kollektiv səviyyədə təzahür edə bilər. Ədəbiyyatda, dilçilikdə, məişətdə geniş istifadə olunur.
Antonimlər:
Dərd - Sevinc: "Dərd" sözü mənfi emosiyaları, kədəri, qəmi ifadə edərkən, "sevinc" isə müsbət emosiyaları, şadlığı, xoşbəxtliyi ifadə edir. Bu antonim cütü əks mənalı bir-birinə zidd olan hissləri ifadə edir. Həm gündəlik danışığımzda, həm də ədəbi əsərlərdə geniş istifadə olunur. Məsələn, bir insan dərd içində ola bilər, digəri isə sevinc hissi ilə dolub-daşa bilər.
Dərd - Xoşbəxtlik: "Dərd" sözünün "xoşbəxtlik"lə antonim olması onun mənfi, "xoşbəxtlik"in isə müsbət bir vəziyyəti ifadə etməsindən irəli gəlir. "Xoşbəxtlik" daxili rahatlıq, qanelik vəziyyətini, "dərd" isə əksinə, narahatçılıq və kədəri bildirir. Bu iki söz bir-birini tamamilə inkar edir. Kontekstdən asılı olaraq, həm gündəlik danışıqda, həm də ədəbiyyatda istifadə olunur.
Dərd - Səadət: "Səadət" sözü də "xoşbəxtlik" kimi müsbət bir vəziyyəti ifadə edir və "dərd"in tam əksidir. "Dərd" kədər və narahatlığı əks etdirirkən, "səadət" ruhi rahatlığı, xoş əhval-ruhiyyəni ifadə edir. Əsasən ədəbi əsərlərdə, yüksək üslubda istifadə olunur.