Dik sözü əsasən "şaquli", "düzgün", "qətiyyətli" mənalarında işlənir. Ancaq kontekstdən asılı olaraq müxtəlif antonimlərlə əvəz oluna bilər.
Antonimlər:
Alçaq
Dik - Alçaq: Bu antonim cütü əsasən fiziki hündürlük və ya yüksəklik mənasında işlənir. "Dik" şaquli, yüksək yeri, "alçaq" isə aşağı, alçaq yeri bildirir. Həm memarlıqda, həm də təbiətdə istifadə oluna bilər. Məsələn, "dik dağ" və "alçaq təpə" ifadələrində.
Girdmanın igid sərkərdəsi meydanda dik bir yerdə görünərdi. (M.Hüseyn)
Qarşıda yol qırağında olan alçaq daxmalarda, uca ağaclar, dəmir dirəklər yavaş-yavaş irəli gəlir. (S.Qədirzadə)
Çəpəki
Dik - Çəpəki: Bu antonim cütü baxış və ya duruşla bağlıdır. "Dik" baxış qətiyyətli, açıq və birbaşa baxışı, "çəpəki" baxış isə gizli, qaçqın, utancaq baxışı bildirir. Əsasən insan davranışlarını təsvir edərkən istifadə olunur.
Tahirzadə öz adını deyəndə Mirzə Rza diksinmiş kimi onun üzünə dik baxdı. (Mir Cəlal)
Nə isə o bu gün öz dostuna çəpəki baxırdı.
Düz
Dik - Düz: Bu antonim cütü müəyyən bir səthin vəziyyətini təsvir edir. "Dik" şaquli vəziyyəti, "düz" isə üfüqi vəziyyəti bildirir. Geometriya və inşaat kimi sahələrdə tez-tez istifadə olunur.
Osman gözətçidir o yanki dikdə; Seyr edir baş-ayaq Nemsə düzünü. (H.Sanılı)
Eniş
Dik - Eniş: Bu antonim cütü yüksəklik və meyilliklə bağlıdır. "Dik" yüksək və dik meyilli, "eniş" isə aşağıya doğru meylli ərazini bildirir. Coğrafiya və topoqrafiya sahələrində geniş istifadə olunur.
Qarlı, uca, dik başı; Az qalır dəysin aya. (A.Şaiq)
O, atı dəhmərləyir, çox çəkmədən enişi enib yoxuşa dırmaşır. (Ə.Vəliyev)