Eşik – bina, ev və ya otağın giriş hissəsində yerləşən, iki otağı, içəri və xaricini bir-birindən ayıran, adətən qapının alt hissəsində olan səth.
Antonimlər:
Çıxış
Eşik/Çıxış: "Eşik" sözü binanın və ya otağın girişini, "çıxış" isə çıxış yerini, yəni bina və ya otaqdan kənara çıxma yerini bildirir. Bu antonim cütü əsasən memarlıq və məişət dillərində istifadə olunur. "Eşikdən keçdi" və "otaqdan çıxdı" ifadələri bunu aydın göstərir. "Çıxış" sözü həmçinin "nəticə" mənasında da işlənə bilər, bu isə "eşik" sözü ilə heç bir əlaqəsi olmayan ayrıca bir kontekstdədir.
Dəhliz
Eşik/Dəhliz: “Eşik” dar, giriş hissəsini, “dəhliz” isə daha geniş, otaqları birləşdirən uzun və dar bir keçidi ifadə edir. "Eşik" konkret bir nöqtəni, "dəhliz" isə daha geniş bir məkanı bildirir. Məsələn, "eşikdə dayandı" ifadəsi ilə "dəhlizdə gəzdi" ifadəsi arasındakı fərq aydın görünür. Bu antonim cütü memarlıq terminologiyasında və gündəlik danışıqda istifadə olunur.
İçəri
Eşik/İçəri: "Eşik" giriş nöqtəsini, "içəri" isə giriş nöqtəsindən sonrakı məkanı bildirir. "Eşikdə dayandı" ifadəsində hələ içəri girməmişdir, "içəri girdi" ifadəsində isə artıq içəridədir. Bu antonim cütü məişət dilində və ədəbiyyatda geniş istifadə olunur. Məsələn:
İçəri girən kimi əlini gödəkcəsinin cibinə salardı (Mir Cəlal).
Hacı Həsən bir söz deməyib gəlir, yapışır İskəndərin qolundan və çəkə-çəkə aparır eşiyə (C.Məmmədquluzadə).