Eyibsizlik – qüsurların, çatışmazlıqların, mənəvi nöqsanların olmaması, paklıq, təmizlik, namusluq mənasını bildirən bir söz olub, əxlaqi keyfiyyətləri ifadə edir.
Antonimlər:
Eyibsizlik - Namussuzluq: Bu antonim cütü əxlaqi keyfiyyətləri əks etdirir. Eyibsizlik mənəvi təmizliyi, yüksək əxlaqi prinsiplərə sadiqliyi ifadə edirsə, namussuzluq isə əxlaqsızlığı, vicdansızlığı, namussuz hərəkətləri bildirir. Hər iki söz məişət dilində, ədəbiyyatda, eləcə də publisistikada geniş istifadə olunur. Namussuzluq əsasən mənfi kontekstdə işlədilir və cəmiyyətdə qınanır. Eyibsizlik isə müsbət keyfiyyət kimi qiymətləndirilir.
Övladın eyibsizliyi valideynin başını ucaldır. Yox, yox, mən belə namussuzluğa razı olmaram (M.Hüseyn).
Eyibsizlik - Xəsislik: Bu antonim cütü daha çox məcaz mənasında istifadə oluna bilər. Eyibsizlik səxavət, böyüklük, açıqlıqla əlaqələndirilə bilər. Xəsislik isə mənfiliyi, dar düşüncəliyi, pul və mal-mülkə olan həddindən artıq bağlılığı ifadə edir. Bu antonim cütünün istifadəsi daha çox məişət dilində və ədəbiyyatda müşahidə olunur. Xəsisliyin eyibsizliklə əlaqəsi, xəsis insanın, özünün mənəvi keyfiyyətlərinin aşağı olmasını gizlətmək üçün mal-mülkünə yapışması ilə əlaqədardır.
Eyibsizlik - Günahkarlıq: Eyibsizlik mənəvi təmizliyi, günahsızlığı təsvir edərkən, günahkarlıq isə mənəvi qüsuru, əxlaqa zidd hərəkətlərdə günahkar olmağı bildirir. Bu antonimlər əsasən əxlaqi-fəlsəfi kontekstdə istifadə olunur. Eyibsizlik, insanın vicdanının təmizliyini, günahkarlıq isə vicdan əzabını ifadə edir.