Əqidəsiz sözü inancı olmayan, əqidə və məslək sahibi olmayan şəxsi, qrupu və ya ideyanı ifadə edir. Bu söz ümumi mənada istifadə olunur və həm müsbət, həm də mənfi konnoatasiya daşıya bilər. Məsələn, "əqidəsiz olmaq" ifadəsi həm dini inancların olmamasını, həm də siyasi və ideoloji baxışların olmamasını ifadə edə bilər.
Antonimlər:
Etiqadlı
Etiqadlı sözü əqidəli, məslək sahibi olan, müəyyən bir inanc sisteminə sahib olan deməkdir. Bu söz əsasən dini və ya ideoloji inanclara aid edilir. Etiqadlı insanlar öz əqidələrinə sadiq qalırlar və bu əqidələr onların həyat tərzini, davranışlarını və dünyagörüşlərini formalaşdırır. Etiqadlı sözü müsbət konnoatasiya daşıyır və güclü inamı, əqidəyə sadiqliyi ifadə edir. Ədəbiyyatda, xüsusilə dini və fəlsəfi əsərlərdə geniş istifadə olunur.
İnanclı
İnanclı sözü etiqadlıya oxşar mənaya malikdir, lakin daha geniş mənada istifadə oluna bilər. Bu söz həm dini, həm də qeyri-dini inanclara aid ola bilər. İnanclı bir insan hər hansı bir şeyə, məsələn, öz qabiliyyətinə, dostlarına və ya bir ideyaya sarsılmaz inanır. Söz məişətdə də tez-tez işlədilir. Məsələn, "o, işinə çox inanclıdır" deyərkən onun öz işinə olan inamını və əminliyini ifadə edirik.
Məsləkdar
Məsləkdar sözü müəyyən bir məsləkə, peşəyə sahib olan, bu sahədə ixtisaslaşmış, biliyə və təcrübəyə malik olan deməkdir. Ancaq bu kontekstdə, "əqidəsiz"in antonimi kimi istifadə olunduqda, "məsləkdar" sözü inanc, əqidə və ya ideologiyanı ifadə edən bir məsləkdə (məsələn, ilahiyyat, fəlsəfə) mütəxəssis olmağı bildirir. Beləliklə, əqidəsiz bir insanın əksinə, məsləkdar şəxs öz sahəsində aydın və möhkəm bir mövqeyə, əqidəyə sahibdir.
Bir addım əvəzinə beş addım geri çəkilən əqidəsiz, etiqadsız adamlardandır (M.İbrahimov).
Onu məsləkli bir şəxs kimi tanıyırlar (“Azərbaycan”).