Əqidəli sifəti, bir insanın əqidə və inanclarına bağlılığını, möhkəmliyini ifadə edir. Bu, sadəcə bir şeyə inanmaqdan daha çox, həmin inanclar əsasında həyatını qurmaq, davranışlarını yönəltmək, müdafiə etmək deməkdir. Əqidəli insan öz əqidələrini dəyişməyə, təzyiqlərə və şübhələrə qarşı müqavimət göstərir. Onların inancları onların həyat fəlsəfəsinin təməlini təşkil edir və bütün hərəkətlərini, qərarlarını formalaşdırır.
Əqidəli olmaq passiv bir vəziyyət deyil; əksinə, aktiv bir mövqedir. Bu, öz inancını yalnız özündə saxlamaq deyil, həm də onu başqaları ilə paylaşmaq, müdafiə etmək və yaymaq istəyini əhatə edir. Əqidəli insan, öz inancını həyata keçirmək üçün çalışır və bunun üçün mübarizə aparmaqdan çəkinmir. Bu mübarizə həm daxili, həm də xarici ola bilər: öz şübhələri ilə mübarizə və ya əqidəsinə zidd olan fikirlərlə mübarizə.
Lüğətdəki "müəyyən əqidəsi, məsləki olan, bir şeyə möhkəm inanan" tərifi əqidəliliyinin mahiyyətini qısaca ifadə etsə də, bu sözün arxasında duran güclü emosional və fəlsəfi yükü tam əks etdirmir. Əqidəli olmaq, sadəcə "möhkəm inanmaq"dan daha çox, həyatın mənasını və yönünü müəyyən edən bir inanc sisteminə sahib olmaq, bu sistemə tam bağlı olmaq və onun əsasında yaşamaq deməkdir. Bu, bir insanın kimliyinin, varlığının əsasını təşkil edir.
Beləliklə, "əqidəli" sözü, yalnız bir inancı olan insanı deyil, həm də bu inancı həyatının hər sahəsinə tətbiq edən, onun üçün yaşayan və mübarizə aparan insanı təsvir edir. Bu, bir növ həyat tərzi, möhkəm bir əsasdır ki, əqidəli insanın həyat yolunda irəliləməsinə kömək edir.