Ətiacı – qəzəbli, hiddətlənən, asanlıqla qəzəblənən, kobud, sərt, kəskin, acı, sərt davranan, xoşagəlməz məna daşıyan şəxsə deyilir. Bu söz əsasən insanların xarakterini və davranışlarını təsvir etmək üçün istifadə olunur. Həm danışıq dilində, həm də ədəbiyyatda rast gəlinir.
Antonimlər:
Mülayim
Mülayim – sakit, sakitcəl, yumşaq, həlim, nəzakətli, səmimi, əlvan, xoş, sakit və tarazlı xarakterə sahib olan şəxsə deyilir. Ətiacının əksinə olaraq mülayim insan qəzəbini, hiddətini nəzarətdə saxlayır, sakit və nəzakətli davranır. Həm gündəlik danışıq dilində, həm də ədəbiyyatda geniş istifadə olunur. Mülayimlik bir çox cəmiyyətlərdə yüksək qiymətləndirilən keyfiyyətdir.
Ax, necə ətiacı arvadsan, – dedim, lakin birdən Yaqutu düşünüb səsimi yumşaldaraq ona yalvardım (Ə.Məmmədxanlı).
Həlim
Həlim – yumşaq, sakit, sakitcəl, əsəbsiz, səbirli, tolerant xasiyyətə malik insan üçün istifadə olunur. Həlim insanlar münaqişələrdən uzaq durmağa çalışır və başqalarına qarşı hörmətli münasibət bəsləyirlər. Ətiacı ilə həlim arasında çox böyük fərq vardır. Ədəbiyyatda və gündəlik danışıqda geniş şəkildə istifadə olunur.
Səmimi
Səmimi – düzlük, vicdanlılıq, təbii, təkəbbürsüz olmaq, qəlbdən gələn, riyakar olmayan hisslər və davranışlar ifadə edir. Ətiacılıqla səmimiyyət bir-birini istisna edir, çünki ətiacı insan öz hisslərini nəzarətdə saxlaya bilmir və tez-tez kobud davranır. Bu antonim əsasən insanın daxili dünyasını, onun başqaları ilə münasibətlərini təsvir etmək üçün istifadə olunur. Həm danışıq, həm də ədəbi dilin tərkib hissəsidir.
Nəzakətli
Nəzakətli – ədəbli, hörmətli, incə, xeyirxah, qayğıkeş, diqqətcil davranış tərzini ifadə edir. Nəzakətli insan başqalarına qarşı hörmətli və diqqətcildir, kobudluqdan və ətiacılıqdan çəkinir. Bu söz əsasən insan davranışını, xüsusən də ünsiyyət zamanı göstərdiyi rəftarı təsvir etmək üçün istifadə olunur. Həm ədəbi, həm də gündəlik danışıq dilində rast gəlinir.