Mülayimlik (ərəb. mülayəm - yumşaq, həlim olmaqdan) is. 1. Yumşaqlıq, həlimlik, incəlik, nəzakət, ədəb-ərkan daxilində davranış, sərtlikdən və kobudluqdan uzaq olmaq. Bu mənada mülayimlik həm xarakterə, həm də davranışlara aid ola bilər. Mütləq həddən artıq yumşaqlıq demək deyil, əksinə, sərtliyin və kobudluğun əksidir. Mülayim insan həm qətiyyətli, həm də nəzakətli, səbirli və hörmətcil ola bilir. Özünü ələ almağı bacarır, hətta çətin vəziyyətlərdə belə sakit və nəzakətli qalır.
Misallar:
a) Onun səsi, sözləri, hərəkətləri dərin bir mülayimlik əks etdirirdi. (Xarakterə aid)
b) Cavabında mülayimlik vardı, lakin qətiyyəti də hiss olunurdu. (Davranışa aid)
c) Mülayimliklə rəfiqəsini səhv etdiyinə inandırmağa çalışdı. (Üsul və tona aid)
d) [Kamalın] üzü adi mülayimliyini itirdi, soyuq və əsəbi bir səmimiyyətlə pərdələndi. (Əvvəlki mülayim halın itirilməsi)
2. Orta səviyyə, mülayimlik dərəcəsi. Bu mənada “mülayim” sözü temperatur, rütubət, iqlim kimi hadisələrə aid edilə bilər. Məsələn, “mülayim iqlim”, “mülayim külək”. Bu mənada mülayimlik, həddindən artıq soyuq və ya isti olmayan, orta vəziyyəti ifadə edir.
Misallar:
a) Mülayim iqlim şəraiti kənd təsərrüfatı üçün əlverişlidir.
b) Mülayim bir külək əsirdi.
Mülayimlik sözünün əmri-məlum mənşəli olması və həm xarakter, həm də hadisələrin xarakteristikasına aid edilə bilməsi onun semantik zənginliyini göstərir.