Gecə - Günəşin üfüqdən aşağıda olduğu, işığın az olduğu və qaranlığın hökm sürdüyü zaman hissəsi. Gecənin müddəti mövsümdən və coğrafi mövqeydən asılı olaraq dəyişir. İnsan həyatında, ədəbiyyatda, elmdə və digər sahələrdə müxtəlif mənalarda işlənir.
Antonimlər:
Gecə - Gündüz: Bu, ən çox yayılmış antonim cütlüyüdür. "Gecə" qaranlığı, sakitliyi, sükutu ifadə edərkən, "gündüz" işığı, fəallığı, hərəkəti bildirir. Hər iki söz həm məişət dilində, həm də ədəbiyyatda geniş istifadə olunur. Məsələn, "Gecə səma ulduzlarla bəzəndi" və "Gündüz işləyib, gecə istirahət etdi" cümlələrində anlaşılır. Bu antonimiya zamanın iki əsas hissəsini – işıqlı və qaranlıq hissələrini müqayisə edir.
Gecə - Səhər: Bu antonim cütlüyü daha çox vaxtın ardıcıllığına əsaslanır. "Gecə" qaranlıq hissəni, "səhər" isə işığın qayıdışını, yeni günün başlanğıcını ifadə edir. Bu cütlük, xüsusilə ədəbiyyatda, günün gedişatını təsvir edərkən istifadə olunur. Məsələn: "Gecənin uzunluğu səhərə doğru azalır".
Gecə - Gün: Bu antonim cütlüyü "gecə" və "gündüz" antonimiyasına bənzəsə də, daha geniş məna daşıyır. "Gün" daha çox bir müddət, bir vaxt kəsiyini, bəzən də bir hadisəni bildirir, "gecə" isə müəyyən bir vaxt hissəsidir. Məsələn, "Həmin gün çox əyləncəli keçdi", "O gecə heç yatmırdı".
Bakının gecəsi də gündüzü kimi işıqlıdır.