Gözəl – estetik zövqü qane edən, xoş görünüşlü, gözəlliyə malik olan, incə, nəfis, göz oxşayan, bəyənilən mənasında işlənən sifətdir.
Antonimlər:
Çirkin
Çirkin sözü gözəl sözünün antonimi olub, xoşagəlməz görünüşə, qüsurlara, gözə dəyməyən, iyrənc, nifrət doğuran xarici görünüşə malik olmağı bildirir. Həm estetik, həm də etik mənada istifadə oluna bilər. Məsələn, estetik mənada çirkin bina, çirkin rəsm əsəri; etik mənada isə çirkin əməl, çirkin hərəkət deyə bilərik. Həm ədəbiyyatda, həm məişətdə, həm də digər sahələrdə geniş istifadə olunur.
Elə gecə-gündüz gözəl arvad arzulayır (Ə.Haqverdiyev)
Özünün arvadı bir çirkin şeydir (Ə.Haqverdiyev)
İfritə
İfritə sözü gözəlin antonimi olaraq, əsasən mifoloji və ədəbi kontekstlərə uyğun işlənir. Qorxulu, dəhşətli, qəddar, pis görünüşlü, qeyri-insani görünüşə malik mahiyyəti bildirir. "İfritə" sözü "gözəl"in əksini ifadə etsə də, bu əkslik daha çox xarici görünüşün qorxu və dəhşət doğuran tərəfini vurğulayır. Əsasən ədəbi əsərlərdə, xalq nağıllarında və folklor nümunələrində rast gəlinir.
Belə kafir ataya gözəl balanı vermərəm (S.S.Axundov)
İfritə huşunu itirib yerə yıxıldı (M.Talıbov)