Höcət - özünü ədalətli, haqlı hesab edərək, inadla öz fikrini, haqqını müdafiə etmə; inadkarlıq, müqavimət göstərmək; mübahisə, dava.
Antonimlər:
Üzüyol: Höcət sözünün əsas antonimi üzüyoldur. Üzüyol sözü, höcət göstərməyən, müqavimət göstərməyən, sakit, itaətkar, öz haqqını tələb etməyən şəxsi ifadə edir. Bu antonim cütü əsasən sosial və məişət kontekstində istifadə olunur. Üzüyol insan həm də öz haqqını müdafiə etmək qabiliyyətindən məhrum, aciz birini təsvir edir.
Sülhsevər: Höcət sözünün digər bir antonimi sülhsevərlikdir. Sülhsevərlik höcətə zidd olaraq, münaqişədən yayınma, barışıq və harmoniya axtarışı deməkdir. Bu antonim cütü ədəbiyyatda, sosial elmlərdə və gündəlik danışıqda geniş istifadə olunur. Sülhsevər insan mübahisələrdən qaçır, həmişə razılaşmağa çalışır və hərəkətlərində sakitlik və nəzakət göstərir.
İtaətkar: Höcət inadkarlıq və özünü haqlı bilmək hissindən qaynaqlanır. İtaətkarlıq isə hökmə, qərara boyun əymək, əmrə tabe olmaq deməkdir. Bu antonim cütü həm ailədə, həm də iş yerində, hətta sosial münasibətlərdə də istifadə olunur. İtaətkar insan öz fikrini ifadə etməyə çalışmır və başqalarının rəyinə tabe olur.
“Atası kimi təkəbbür, kinli, höcət, qoçaq bir dəliqanlıdır” - bu misalda “höcət” özünü haqlı bilərək inadkarlıq nümayiş etdirən bir insana aiddir.
“Kasıbsan, üzüyolasan, işləyənsən” - bu misalda “üzüyol” kasıb və aciz bir insanı, öz haqqını müdafiə edə bilməyən birini ifadə edir.