Qaralıq – işıqsızlıq, zülmət, qaranlıq, qara rəngin çoxluğu deməkdir. Həm konkret, həm də məcazi mənada işlənir. Konkret mənada fiziki işıqsızlığı, məcazi mənada isə mənəvi tənəzzülü, bədbəxtliyi, ümidsizliyi ifadə edir.
Antonimlər:
Qaralıq - Ağıllıq
Bu antonim cütü əsasən məcazi mənada istifadə olunur. "Qaralıq" mənəvi tənəzzülü, düşüncə qaranlığını, bilməməni, cahilliyi ifadə edərkən, "ağıllıq" isə əksinə, ağıl, düşüncə parlaqlığı, bilik, dərrakəni bildirir. "Qaralıq" ifadəsi ədəbiyyatda, xüsusilə də atalar sözlərində, məsəllərdə və poetik əsərlərdə çox işlənir. "Ağıllıq" isə həm gündəlik nitqdə, həm də ədəbiyyatda geniş yayılmışdır.
Qış çıxır, üzü qaralıq kömürə qalar (Ata sözü)
Qaralıq - İşıqlıq
Bu antonim cütü əsasən konkret mənada işlənir. "Qaralıq" fiziki işıqsızlığı, qaranlığı, "işıqlıq" isə əksinə, işığın olması, parlaqlığı bildirir. Həm gündəlik nitqdə, həm də elmi ədəbiyyatda (fizika, astronomiya və s.) istifadə olunur.
Qaralıq - Nur
Bu antonim cütü, "qaranlıq" sözünün "nur" sözü ilə qarşılaşdırılmasıdır. "Qaralıq" yoxluq, məhrumiyyət, tənəzzül mənasını verərkən, "nur" isə aydınlıq, aydınlıq, bilik, həqiqət kimi mənaları ifadə edir. Bu antonim cütü daha çox poetik və dini ədəbiyyatda rast gəlinir.
Qaralıq - Şəffaflıq
Bu antonim cütü daha çox məcazi mənada istifadə olunur. "Qaralıq" gizlilik, şəffaflığın olmaması, qeyri-müəyyənlik mənasını verərkən, "şəffaflıq" açıqlıq, dürüstlük, aydınlıq deməkdir. Bu antonim cütü ictimai-siyasi həyatda, hüquqi ədəbiyyatda və ictimai şərh yazılarında geniş istifadə olunur.
Təslim əlaməti deyil bu ağlıq (S.Rüstəm)