Qaralmaq – işıq azalması, qaranlıqlaşma, tündləşmə mənasını bildirən fe'ldir. Müxtəlif kontekstlərdə fərqli mənalarda işlənə bilər. Həm təbiət hadisələrini, həm də əşyaların və ya hisslərin vəziyyətini ifadə edə bilər.
Antonimlər:
Qaralmaq - Açılmaq
Bu antonim cütü əsasən işıq və qaranlığın əksini ifadə edir. "Qaralmaq" işıq azalmasını, "açılmaq" isə işıq artımını, aydınlaşmanı bildirir. Bu antonimlər təbiət hadisələrini təsvir edərkən, məsələn, səmanın vəziyyətini ifadə etmək üçün tez-tez işlədilir. Ədəbiyyatda da geniş istifadə olunur, mənzərə təsvirlərində və ya simvolik mənalarda.
Bu zaman hava yavaş-yavaş qaralmağa başladı (M.S.Ordubadi).
Açılıb bənövşə, yasəmən, sünbül (Q.Zakir).
Qaralmaq - Qızarmaq
Bu antonim cütü rəng dəyişməsini əks etdirir. "Qaralmaq" tündləşməni, qara rəngə doğru dəyişməni ifadə edərkən, "qızarmaq" isə qırmızıya və ya parlaq rənglərə doğru dəyişməni bildirir. Bu antonimlər daha çox təsviri mənalarda, məsələn, səmanın, üfüqlərin və ya əşyaların rəng dəyişikliyini ifadə etmək üçün işlədilir.
Üfüqlər gah qaralır, gah qızarırdı (M.İbrahimov).
Qaralmaq - Yanmaq
Bu antonim cütü bir qədər məcazi mənada işlənir. "Qaralmaq", yanma prosesindəki tündləşməni, kömürləşməni bildirir. "Yanmaq" isə parlaq alovla müşayiət olunan prosesdir. Bu antonim cütü əsasən odla bağlı təsvirlərdə, məsələn, yanğın və ya fişənglər haqqında danışarkən işlədilir.
Uzaqda fişənglər yanır, qaralır; Başımın üstündə güllə fit çalır (Ə.Cəmil).