Qoçaqlıq – cəsarət, igidlik, qorxusuzluq, şücaət, qətiyyətlilik kimi keyfiyyətlərin birliyidir. Fəal hərəkətə, maneələrin aşığına, çətinliklərin öhdəsindən gəlməyə olan meyli əks etdirir. Qoçaqlıq həm fiziki, həm də mənəvi cəsarəti özündə birləşdirir. Həm döyüş meydanında, həm də gündəlik həyatda özünü göstərə bilir.
Antonimlər:
Tənbəllik
Qoçaqlığın antonimi olan tənbəllik fəaliyyətsizlik, hərəkətsizlik, işdən yayınma, səhlənkarlıq deməkdir. Qoçaqlıq fəallıq və cəsarət tələb edərkən, tənbəllik passivlik və hərəkətə qarşı meyli ifadə edir. Qoçaqlıq igid insanlara, tənbəllik isə hərəkətsiz, passiv insanlara xasdır. Bu antonim cütü, əsasən, məişət həyatında və ədəbi əsərlərdə işlədilir.
Cahanın qoçaqlığını ondan bil ki, bu yaşında üç-dörd ayın içində savadlandı (Ə.Haqverdiyev); Gözünə döndüyüm Anaxanım da eləmə tənbəllik, elə birinci kərə doğum evindən çıxanda nə az, nə çox, gözəl-göyçək üç uşaq gətirdi (S.Qədirzadə).
Qorxaqlıq
Qoçaqlığın digər bir antonimi olan qorxaqlıq təhlükə qarşısında qorxu və çaşqınlıq, cəsarətsizlik, qətiyyətsizlikdir. Qoçaqlıq risk götürmək və çətinliklərin öhdəsindən gəlmək deməkdirsə, qorxaqlıq bu risklərdən yayınmaq və təhlükədən qaçmaq deməkdir. Bu antonim cütü həm gündəlik nitqdə, həm də ədəbiyyatda geniş istifadə olunur. Qorxaqlıq həm fiziki, həm də mənəvi təhlükələr qarşısında özünü göstərə bilər.
A qardaş, bircə qulaq as, gör nə deyirəm, sən qoçaqlığı lap qələt anlayırsan (M.F.Axundzadə); Toxtat özünü; Qorxaqlıq daha sənə eyibdir! (İ.Tapdıq).