Qüssə – dərin kədər, qəm-qüssə, narahatçılıq, pərişanlıq hissi deməkdir. Bu söz əsasən mənfi emosiyaları ifadə etmək üçün istifadə olunur və insanın daxili dünyasında baş verən ağır yaşantıları əks etdirir.
Antonimlər:
Sevinc
Qüssənin antonimi olan sevinc, xoşbəxtlik, şadlıq, ürəyin coşması, müsbət emosiyaların təzahürüdür. Qüssə daxili sarsıntı, əzab-əziyyət yaşatdırsa, sevinc əksinə, insanı ruhlandırır və enerji verir. Həm ədəbiyyatda, həm də gündəlik danışıq dilində geniş istifadə olunur. Sevinc hissi müxtəlif hadisələr nəticəsində - uğurlar, xoş xəbərlər, əziz insanlarla görüşlər zamanı yaranır.
Misal: Uşağın məktəbdə müvəffəqiyyəti valideynlərdə böyük sevinc yaratdı.
Şadlıq
Şadlıq da qüssəyə antonim olan bir söz olub, sevincdən daha çox bayram, təntənə hissi verir. Əsasən xoş hadisələrlə, müsbət emosional fonla əlaqələndirilir. Həm gündəlik danışıq dilində, həm də ədəbi əsərlərdə rast gəlinir. Adətən, kollektiv şadlıq hissi daha çox vurğulanır.
Misal: Toy mərasimi hamıda böyük şadlıq hissi yaratdı.
Sükun
Qüssənin antonimi kimi sükunu nəzərdən keçirərkən, əsas diqqət qüssənin daxili narahatlıq və pərişanlığı ilə sükunun sakitliyi və daxili rahatlığı arasındakı ziddiyyətə yönəlməlidir. Qüssəli insanın daxilində qaynama, narahatlıq, əsəbilik varsa, sükunlu insan sakit, əmin-amanlıq içindədir. Bu antonimlik daha çox daxili vəziyyəti təsvir etmək üçün istifadə olunur.
Misal: Uzun müddət davam edən narahatlıqdan sonra nəhayət, sükun tapdı.
M.Rahim: Nəşənin qədrini bilməzdi insan; Qüssə olmasaydı, qəm olmasaydı.