Namussuz: Dürüst olmayan, əxlaqsız, vicdansız, şərəfsiz, namərd, qeyrətsiz, ədəbsiz insan.
Antonimlər:
Namuslu: Namuslu sözü, namussuz sözünün əsas antonimidir. Namuslu insan əxlaqlı, vicdanlı, dürüst və şərəfli olur. O, həqiqətə bağlıdır, yalan danışmır və başqalarına qarşı ədalətli davranır. Bu söz həm gündəlik danışıqda, həm də ədəbi əsərlərdə geniş istifadə olunur. Məsələn, “Namuslu insan heç vaxt yalan danışmaz” cümləsində “namuslu” sözü dürüstlüyü və əxlaqlılığı ifadə edir. Həmçinin, dilçilikdə, etika və əxlaq fəlsəfəsində də geniş işlədilir.
Əxlaqlı: Namussuzluğun əksini ifadə edən başqa bir antonim "əxlaqlı" sözüdür. Əxlaqlı insan yüksək mənəvi keyfiyyətlərə malikdir, əxlaq qaydalarına riayət edir və cəmiyyət qarşısında məsuliyyət hiss edir. Bu söz ədəbiyyatda, fəlsəfədə və sosial elmlərdə tez-tez işlənir. Məsələn: "O, həmişə əxlaqlı həyat tərzi sürmüşdür."
Dürüst: Namussuz sözünün başqa bir antonimi dürüstlükdür. Dürüst insan həqiqəti gizlətməyən, yalan danışmayan, ədalətli və vicdanlı davranan insandır. Dürüstlük həm gündəlik həyatda, həm də biznesdə, siyasətdə vacib bir keyfiyyət hesab olunur.
Şərəfli: Şərəfli insan cəmiyyətdə hörmətə layiq, əxlaqlı və ləyaqətli insandır. O, öz şərəfini və namusunu hər şeydən üstün tutur. Bu söz ədəbi əsərlərdə və tarixi mənbələrdə tez-tez işlənir.
Vicdanlı: Vicdanlı insan öz əməllərinin məsuliyyətini daşıyır və hər zaman vicdanının səsinə qulaq asır. O, ədalətli və düzgündür. Vicdanlılıq bir çox sahədə - həm gündəlik həyatda, həm də işdə vacib bir keyfiyyətdir.
“Tərbiyəli oğlandır, ana, bir qrupda oxuyuruq.” – İ.Fərzəliyev
“Təbriyəli Xanın nökəri sənin kimi namussuzlardır.” – A.Şaiq