Nanəciblik, əxlaqi keyfiyyət baxımından aşağı səviyyədə olan, ləyaqətsiz, alçaq, namərd, xain və ya qeyrətsiz hərəkətlərə meyllilik deməkdir. Bu, həm də özünə hörmət etməmək, öz hüquqlarını qorumamaq, başqalarının təzyiqinə boyun əymək və özünü aşağılamaqla xarakterizə oluna bilər. Nanəciblik anlayışı əsasən mənəvi və əxlaqi davranışlarla bağlıdır və sosial münasibətlərə, həmçinin insanın özünə münasibətinə təsir göstərir.
Antonimlər:
Ləyaqətlilik: Ləyaqətlilik nanəcibliyin əksidir. Ləyaqətli insan özünə, əqidələrinə, dəyərlərinə hörmət edir, haqsızlığa qarşı mübarizə aparır və öz hüquqlarını qoruyur. Ləyaqətlilik cəmiyyətdə yüksək qiymətləndirilən bir əxlaqi keyfiyyətdir. Ləyaqətlilik insanların öz şərəfini və qürurunu qorumaları, ədalətli və vicdanlı davranmaları ilə səciyyələnir. Bu keyfiyyət ədəbiyyatda, tarixdə və gündəlik həyatda müxtəlif obrazlarda öz əksini tapır.
Şərəflik: Şərəflik, namuslu və qeyrətli olmaq, vicdanlı olmaq mənasını daşıyır. Nanəciblikdən fərqli olaraq, şərəflik, insanın əməllərinin və davranışlarının mənəvi prinsiplərə uyğun olmasını tələb edir. Şərəflik həm də özünü qorumaq, ədaləti müdafiə etmək və başqalarına qarşı dürüst olmaq kimi keyfiyyətləri əhatə edir. Şərəfli insan cəmiyyətin hörmətini qazanır.
Cəsarət: Nanəciblik qorxaqlıq və qətiyyətsizliklə əlaqələndirilirsə, cəsarət isə hərəkətdə qətiyyət, qorxudan qaçmamaq, öz hüquqlarını müdafiə etmək kimi keyfiyyətləri əhatə edir. Cəsarət, həmçinin ədalət uğrunda mübarizədə özünü göstərən bir keyfiyyətdir. Məsələn, haqsızlığa qarşı çıxmaq üçün cəsarət tələb olunur.
Namusluluk: Namusluluk, vicdanlılıq, dürüstlük, əxlaqi saflıq və şərəf kimi keyfiyyətlərlə səciyyələnir. Bu keyfiyyət, insanın əməllərinin və davranışlarının həm özünün, həm də başqalarının qarşısında təqsirsiz və ədalətli olmasını tələb edir. Nanəciblik isə namusluluğun tam əksidir.