Odlu – şiddətli, coşğun, həyəcanlı, parlaq, alovlu mənasında işlənən sifətdir. Əsasən canlı, həyəcanlı və enerjili varlıqlar və hadisələr üçün istifadə olunur. Məişətdə, ədəbiyyatda və publisistikada geniş yayılmışdır.
Antonimlər:
Sönük
Odlu sözünün antonimi olan sönük sözü, parlaqlıq, coşğunluq və həyəcanın olmaması, zəiflik, solğunluq, enerjinin azlığı mənasını ifadə edir. Odlu coşğunluq və parlaqlıq ifadə edirsə, sönük tam əksini - zəifliyi, solğunluğu ifadə edir. Həm məişətdə, həm də ədəbi əsərlərdə, xüsusən də insanın emosional vəziyyətini, cisimlərin görünüşünü təsvir etmək üçün istifadə olunur.
Yeddi qonşuya da onun sönük, lakin təsirli səsi gedərdi (Mir Cəlal).
Soluq
Soluq sözü də odlu sözünün antonimi kimi qəbul edilə bilər. Soluq, rəngsiz, cansız, zəif, enerjisiz mənalarını daşıyır. Odlunun ifadə etdiyi enerji və həyat dolu görünüşün əksini ifadə edir. Əsasən rənglərin, səslərin və ya hətta hisslərin təsvirində istifadə olunur. Ədəbiyyatda obrazların daxili vəziyyətini ifadə etmək üçün geniş istifadə olunur.
Soğuq
Bəzi kontekstlərdə soğuq sözü də odlunun antonimi kimi istifadə oluna bilər. Odlu sözü hərarət, coşğunluq ifadə edərkən, soğuq sözü duyğuların, münasibətlərin və ya hətta hava şəraitinin soyuq, duyğusuz, hərarətsiz olmasını bildirir. Bu əlaqə daha çox metaforik mənada işlənir.
Zəif
Zəif sözü də odlunun əks mənasını ifadə edə bilər. Odlu sözü güc, enerji, şiddət ifadə edərkən, zəif sözü tam əksini - qüvvəsizlik, enerjinin azlığını bildirir. Bu antonimlik əlaqəsi daha çox fiziki və ya mənəvi gücün müqayisəsində özünü göstərir.