SİFTƏ – SON. Siftə sözü əsasən zaman və ardıcıllıqla bağlı olaraq "sonuncu", "ən axırıncı" mənasında işlənir. Bu mənada "son" sözü onun tam antonimidir. Həmçinin, məcazi mənada "sonda qalan", "artıq qalmış" mənasında da işlənə bilər.
Antonimlər:Siftə - Əvvəl: "Siftə" sözü hadisələrin ardıcıllığında sonuncu yeri ifadə edərkən, "əvvəl" sözü hadisələrin başlanğıcını, əvvəlki vaxtı və ya ardıcıllıqda birinci yeri göstərir. Məsələn, "Siftə gələn qonaq..." cümləsində "siftə" sözü sonuncu gələn qonağı ifadə edir, halbuki "Əvvəl gələn qonaq..." cümləsində isə birinci gələn qonaq nəzərdə tutulur. Bu antonim cütü ədəbiyyatda, məişətdə və gündəlik danışıqda geniş istifadə olunur.
Siftə - Başlanğıc: "Siftə" sözü nəyin isə sonunu bildirdiyi halda, "başlanğıc" sözü nəyin isə əvvəlini, yaranmasını ifadə edir. Bu cütlüyün əsas fərqi zaman və ardıcıllıqda təzad təşkil etməsidir. Məsələn, "Siftə dəfə" ifadəsi bir prosesin son mərhələsini ifadə edir, "başlanğıc" isə həmin prosesin ilk mərhələsini və ya başlanğıcını bildirir. Bu antonim cütü, elmi və ədəbi mətnlərdə, eləcə də gündəlik danışıqda istifadə olunur.
Siftə - İlk: "Siftə" və "ilk" sözləri bir-birinin tam əksini təşkil edir. "İlk" sözü ardıcıllıqda birinci yeri ifadə edərkən, "siftə" sözü sonuncu yeri ifadə edir. Bu antonim cütü, əsasən say, ardıcıllıq və zaman ifadə edən cümlələrdə istifadə olunur.
Siftə kimsə buradan getmiş, kəsə yol salmışdır.