Sonuncusu sözü sıranın, ardıcıllığın və ya siyahının ən sonuncu üzvünü, elementini bildirir. Zaman baxımından hadisələrin, proseslərin və ya əsərlərin axırıncısını ifadə edir. Mənası kontekstdən asılı olaraq dəyişə bilər. Həm konkret, həm də məcazi mənada işlədilir.
Antonimlər:
Birincisi: "Sonuncusu" sözünün əsas antonimi "birincisi"dir. "Birincisi" bir sırada, ardıcıllıqda və ya siyahıda ən əvvəl gələn elementi, başlanğıc nöqtəsini ifadə edir. "Sonuncusu" ilə əks münasibətdə olaraq, zaman və ya məkan baxımından əks tərəfi göstərir. Həm konkret, həm də məcazi mənalarda işlənir. Məsələn, bir sıra hadisələrdə "birincisi" hadisənin başlanğıcını, "sonuncusu" isə onun sonunu bildirir.
Əvvəlcəsi: "Əvvəlcəsi" də "sonuncusu"nun antonimi kimi qəbul edilə bilər, lakin bu antonimlik bir qədər daha geniş kontekstdə özünü göstərir. "Əvvəlcəsi" yalnız ardıcıllığın ilk üzvünü deyil, həm də "sonuncusu"ndan əvvəl gələn bütün üzvləri əhatə edə bilər. Bu mənada "əvvəlcəsi" "sonuncusu"na qarşı daha geniş bir çərçivəni əhatə edir. Məsələn, bir sıra qərarlarda "əvvəlcəsi" qərarların hamısını, "sonuncusu" isə son qərarı bildirir. Ədəbiyyatda da "sonuncusu" və "əvvəlcəsi" ifadələrinin əks əlaqəli olması tez-tez özünü göstərir.
Başlanğıcı: "Başlanğıcı" daha çox proseslər və hadisələrlə əlaqəli olaraq "sonuncusu"na antonimdir. "Sonuncusu" bir prosesin, hadisənin sonunu, "başlanğıcı" isə onun başlanğıc nöqtəsini ifadə edir. Bu antonim cütlüyü daha çox zaman və proseslərlə bağlı kontekstlərə aiddir. Məsələn, "kitabın sonuncusu" və "kitabın başlanğıcı" ifadələrində bir-birinə antonim kimi işlənir.