Sönmək – işıq, od, həyacan, duyğu və s. azalıb tamamilə yox olmaq, nəticə verməmək mənasını bildirir. Bu söz müxtəlif kontekstlərdə, həm məişətdə, həm də ədəbiyyatda geniş istifadə olunur. Mənfi bir hal kimi qəbul edilir, çünki bir şeyin yox olmasını, tükənməsini ifadə edir. Sözün mənası kontekstdən asılı olaraq dəyişə bilər.
Antonimlər:
Parlamaq: "Sönmək"in əsas antonimi "parlamaq"dır. "Parlamaq" sözü işıq, rəng, duyğu və ya hər hansı bir hadisənin güclənməsi, daha aydın və intensiv hal almasını ifadə edir. "Sönmək" əgər bir şamın alovunun söndüyünü bildirsə, "parlamaq" isə şamın alovunun parlaq və güclü yanmasını göstərir. Ədəbiyyatda "parlamaq" sözü tez-tez metaforik mənada, istedadın, qabiliyyətin, gözəlliyin özünü göstərməsi mənasında işlədilir. Məişətdə isə əsasən işıq mənbələrinin parlaq yanması ilə bağlı istifadə olunur.
Son günləri yaşar dinc; Qəlbində sönmüş sevinc (A.Şaiq)
Şəkli görcək qızın gözləri sevincdən parladı (S.Vəliyev)
Yanmaq (parlaq şəkildə): "Sönmək"in "yanmaq" sözü ilə antonim əlaqəsi daha çox fiziki proseslərə aiddir. Əgər bir şey "sönürsə", deməli o, əvvəllər "yanırdı". "Yanmaq" sözü "parlaq şəkildə" ifadəsi ilə birlikdə istifadə olunarsa, "sönmək"in daha aydın antonimi olur. Məsələn, bir odun sönməsi ilə onun parlaq şəkildə yanması bir-birinin əksidir.
Canlanmaq: Bu antonim, daha çox məcazi mənada, duyğu və həyəcanların yenidən canlanması kontekstində istifadə olunur. "Sönmüş" hisslərin "canlanması" "sönmək"in əksinə düşür. Ədəbi əsərlərdə, xüsusən şeirlərdə "canlanmaq" sözü daha çox metaforik mənada istifadə olunur.