Sönük: Zəif, parlaq olmayan, tutqun, solğun, az işıqlı, qaranlıq, həyacansız, zəif ifadəli və s. mənaları bildirən sifətdir.
Antonimlər:
Qaynar
“Qaynar” sözü həyəcanlı, canlanmış, enerjili, coşğun, fəal, hərəkətli mənalarını verir. “Sönük” və “qaynar” antonimləri əks-mənalı sözlər olaraq, əsasən həyat tərzinin, əhval-ruhiyyənin və ya mühitin təsvirində istifadə olunur. Mətndə “qaynar” sözü ilə “sönük” sözü arasında kəskin ziddiyyət yaradılır, əsasən kontrast təsiri əldə edilir. Bu, ədəbi əsərlərdə obrazlı təsvirlər yaratmaq üçün istifadə olunur.
Şəhərdəki sönük həyatından uzaqlaşmağa səy etdi. Qaynar şəhər bir dərya, qız isə üzük qaşı olub orada batmışdı (S.Qədirzadə).
Parlaq
“Parlaq” sözü işıqlı, parlaq, cəlbedici, gözəl, müvəffəqiyyətli, şöhrətli mənalarında işlənə bilir. "Sönük" və "parlaq" antonimləri həm fiziki (işıq), həm də metaforik (məsələn, karyera, gələcək) mənalarda istifadə oluna bilər. Dilçilik baxımından, bu antonimlər qütbləşmə prinsipinə əsaslanır, yəni iki əks mənanı bir-birinə qarşı qoyur. Ədəbiyyatda bu cür antonimlərin istifadəsi oxucuda güclü təəssürat yaradır.
Küncdə yerə qoyulmuş çırağın piltəsi aşağı düşdüyündən, sönük, sarı işığı alaçığı işıqlandıra bilmirdi (M.İbrahimov); Parlaq gündüzümüz gecəyə döndü (S.Rüstəm).