Şuxluq – yüngül, şən, oynaq, əyləncəli və hərəkətli xasiyyət, davranış və ya əhval-ruhiyyədir. Bu, həm insanlara, həm də heyvanlara, hətta təbiət hadisələrinə aid edilə bilər. Şuxluq, ümumiyyətlə, müsbət bir xüsusiyyət kimi qəbul edilir və canlılıq, enerji və pozitivliklə əlaqələndirilir. Lakin bəzi hallarda həddindən artıq şuxluq narahatlığa, hətta əsəbiyyətə səbəb ola bilər. Şuxluq ədəbiyyatda, məişətdə və gündəlik danışıq dilində geniş istifadə olunur.
Antonimlər:Qəmginlik
Qəmginlik: Şuxluğun əksidir. Kədər, qüssə, məyusluq və üzüntü hissləri ilə xarakterizə olunur. Qəmgin insanlar ümumiyyətlə sakit, susqun, hərəkətsiz və ruh düşkünlüyündə olurlar. Qəmginlik, şuxluğun tam əksini təşkil edərək, mənfi əhval-ruhiyyəni ifadə edir. Bu antonim cütü həm ədəbiyyatda, həm də gündəlik danışıqda geniş istifadə olunur. Qəmginlik, tez-tez stress, itki, xəstəlik və ya digər mənfi təsirlərlə əlaqələndirilir.
O, qəmgin bir səslə danışırdı.
Çəkincəklik
Çəkincəklik: Şuxluğun əksinə olaraq, utanc, qorxu və ya özünə inamsızlıq hissləri səbəbindən hərəkətlərdə çəkinmə, ehtiyatlılıq deməkdir. Şux insanlar açıq və sərbəst davranarkən, çəkincək insanlar özünü ifadə etməkdə çətinlik çəkirlər. Bu antonim cütü daha çox insan xarakterinin təsvirində istifadə olunur. Məsələn, bir insan həm şux, həm də çəkincək xüsusiyyətlərə malik ola bilər.
Sükut
Sükut: Şuxluq canlılıq və hərəkətlilik ilə əlaqələndirilirsə, sükut tam əksini təşkil edir. Sükut sakitlik, səssizlik, danışmamaq və ya hərəkətsizliyi ifadə edir. Bu antonim, şuxluğun ifadə etdiyi hərəkətlilik və canlılıqla ziddiyyət təşkil edir. Ədəbi əsərlərdə sükut əhval-ruhiyyənin və ya mühitin təsvirində istifadə oluna bilər.