Şübhə - bir şeyə, kiməsə, hadisəyə, fikrə qarşı tam əmin olmamaq, inamsızlıq, şübhəli olmaq halı.
Antonimlər:
İnam: Şübhənin əksidir. İnam tam əminlik, etibar, qətiyyət deməkdir. Şübhə əminsizliyi, inamsızlığı əks etdirirkən, inam tam əminliyə və etibara işarə edir. Həm məişətdə, həm də elmi, fəlsəfi kontekstlərdə istifadə olunur. Məsələn, bir dostun sözlərinə olan şübhə, inamla əvəz oluna bilər. Elmdə isə bir nəzəriyyəyə qarşı şübhələr, elmi sübutlarla inama çevrilə bilər.
Əminlik: Şübhənin əksidir. Əminlik tam qətiyyət, şübhənin olmaması deməkdir. Əminlik insanı fikirlərində qəti və sarsılmaz edir. Məsələn, “Mən onun dürüstlüyünə əminəm” cümləsindəki “əminəm” sözü şübhənin tam əksini ifadə edir. Həm gündəlik danışıqda, həm də ədəbiyyatda geniş istifadə olunur.
Etibar: Şübhənin ziddidir. Etibar bir şeyə, kiməsə, hadisəyə olan tam inam və etimad deməkdir. Etibar, şübhənin olmadığını göstərir. Məsələn, “Ona etibar edə bilərəm” cümləsi şübhənin olmamasını ifadə edir. Həm məişət dilində, həm də ədəbiyyatda istifadə olunur.
Qətiyyət: Şübhənin əksidir. Qətiyyət tam olaraq nəyəsə qərar vermək, fikirdə durmaq, şübhəyə düşməmək deməkdir. Məsələn, “Qətiyyətlə dedim ki…” ifadəsində şübhə yeri yoxdur. Həm gündəlik danışıqda, həm də rəsmi mətnlərdə istifadə olunur.
Yaşamaq olarmı inam olmasa (R.Rza).
Əlbəttə, şübhəyə düşmək olardı (S.S.Axundov).