Uşaqlıq – insan həyatının erkən mərhələsi, yetkinlik dövrünə qədər olan zaman kəsiyidir. Bu dövrdə insan fiziki, əqli və emosional olaraq inkişaf edir. Uşaqlıq dövrü müxtəlif mədəniyyətlərdə fərqli şəkildə qəbul edilərək, müxtəlif adət-ənənələrə və qaydalara əsaslanır.
Antonimlər:
Böyüklük
Uşaqlığın antonimi olan böyüklük, insan həyatının yetkinlik mərhələsini, müstəqillik, məsuliyyət və müəyyən hüquqların əldə edilməsini ifadə edir. Böyüklük həm fiziki yetkinliyi, həm də əqli və mənəvi yetkinliyi əhatə edir. Həm gündəlik danışıqda, həm də ədəbiyyatda geniş istifadə olunur. Məsələn, “o artıq böyüklüyə çatmışdır” ifadəsi insanın yetkinlik yaşına çatmasını bildirir. Böyüklük həm də sosial məsuliyyət və müəyyən hüquqların qazanılması ilə əlaqələndirilir.
Bir dəfə o, uşaqlıq xatirələri ilə bağlı olan bir kənddə işləmişdi (S.Vəliyev).
Yaşca böyüklüyü mənim qarşımı kəsdi (“Ulduz”).
Yetkinlik
Yetkinlik, uşaqlığın əksini təşkil edən və fiziki, əqli və psixoloji baxımdan tam inkişaf etmiş olma vəziyyətini ifadə edir. Uşaqlıqdan fərqli olaraq, yetkinlik dövrü müstəqil qərarlar qəbul etmək, öz həyatına məsuliyyətlə yanaşmaq qabiliyyəti ilə səciyyələnir. Həm hüquqi, həm də sosial kontekstlərdə istifadə olunur. Məsələn, "yetkin insan" ifadəsi müstəqil düşüncəli, məsuliyyətli və öz hərəkətlərinin fəsadlarını dərk edən şəxsi təsvir edir.
Qocalıq (Kontekstə görə)
Bəzi kontekstlərdə uşaqlığın antonimi kimi qocalıq da istifadə oluna bilər. Bu halda, həyatın iki əsas mərhələsinin - uşaqlıq və qocalığın ziddiyyəti vurğulanır. Lakin bu antonimlik daha çox metaforik mənada və ədəbi yaradıcılıqda rast gəlinir. Məsələn, bir əsərdə uşaqlığın saf və təmizliyi ilə qocalığın təcrübəsi və müdrikliyi arasında ziddiyyət yaradıla bilər. Bu antonimlik həyatın başlanğıcı və sonu kimi iki fərqli mərhələni qarşı-qarşıya qoyur.