Üzlü sözü bir çox mənalarda istifadə olunan çoxmənalı sözdür. Əsasən bir şeyin üz tərəfini, xarici görünüşünü, qabığını ifadə edir. Lakin kontekstdən asılı olaraq fərqli mənalar da kəsb edə bilər.
Antonimlər:
Üzlü - Astarlı
Bu antonim cütü əşyaların xarici və daxili görünüşünü müqayisə edir. "Üzlü" sözü əşyanın görünən, xarici tərəfini, "astarlı" isə onun gizli, daxili tərəfini ifadə edir. Bu antonim cütü əsasən məişət leksikonunda, tikişçilik və dekorasiya sahələrində istifadə olunur.
Nümunə: "Qırmızı üzlü, ağ astarlı paltar geyinmişdi."
Kərim aynabənddəki taxtın üstündə oturub qırmızı məxmər üzlü mütəkkəyə dirsəklənmişdi (M.İbrahimov).
Zərif kağız, göy astarlı paket, bənövşəyi mürəkkəb (Mir Cəlal).
Üzlü - Həyalı
Bu antonim cütü əsasən insan xarakterini təsvir edərkən istifadə olunur. "Üzlü" sözü burada utancaq, həyalı olmayan, açıq-saçıq, cəsarətli mənasında istifadə olunur. "Həyalı" isə əksinə, utancaq, çəkincək, həyəcanlı deməkdir. Bu istifadə ədəbiyyatda və gündəlik danışıq dilində rast gəlinir.
Nümunə: "O, çox üzlü idi, heç kimdən utanmırdı."
Sən bilmirsən bu necə üzlü yetimdir (A.Şaiq).
Bu nümunədə "üzlü" sözü həyalı olmayan, cəsarətli mənasında işlənib. Antonim olan "həyalı" isə əksini, yəni utancaqlığı, çəkincəkliyi ifadə edər.