Yelbeyin: Ağıllı, ağıl sahibidir, özünü idarə edə bilir, hərəkətlərində məqsədəuyğunluq var.
Antonimlər:
Axmaq: Yelbeyinin əksidir. Ağılsız, düşüncəsiz, savadsız insanı ifadə edir. Həm məişət dilində, həm də ədəbiyyatda geniş istifadə olunur. Axmaq insan hərəkətlərində məqsədəuyğunluq göstərmir, tez-tez səhv edir. Məsələn, "O, o qədər axmaq idi ki, öz əlləri ilə özünə zərər vurdu".
Cahil: Yelbeyindən fərqli olaraq, cahil insanın biliyi, təhsili azdır. Bu söz daha çox savad və bilik baxımından geriliyi ifadə edir. Ədəbiyyatda, elmi əsərlərdə və məişətdə rast gəlinir. Məsələn, "Cahil insan həqiqəti başa düşə bilmir".
Nağıl: Bu antonim daha çox məcazi mənada istifadə olunur və yelbeyinin əksinə olaraq, ağılsızlığa, sərsəmliyə işarə edir. Ədəbiyyatda obrazların xarakterini təsvir etmək üçün istifadə olunur. Məsələn, "O, elə bir nağıl danışırdı ki, heç kim ona inanmadı".
Ağılsız: Yelbeyinin birbaşa əksidir. Hər hansı bir hərəkətinə düşünmədən, ağılsızlıqla davranan insanı ifadə edir. Həm danışıq dilində, həm də yazılı ədəbiyyatda istifadə olunur. Məsələn, "Ağılsız insanın sözlərinə inanmaq olmaz".