Zəhmətsevər - işə, əməyə həvəsi olan, çalışqan, əməksevər insan.
Antonimlər:
Müftəxor
Müftəxor – öz əməyi ilə deyil, başqalarının hesabına yaşamağı sevən, çalışqan olmayan, parasız yeyib-içməyi, həyatda heç bir zəhmət çəkmədən yaşamağı adət edən kəs. Bu söz əsasən məişət dilində, insanın həyat tərzinə mənfi qiymət verərkən işlədilir. Müftəxorluq qınanacaq bir keyfiyyətdir. Antonim cütü əks mənalı sözlərin qarşılaşdırılması ilə mənalarını daha aydın şəkildə ifadə etməyə imkan verir. Ədəbi əsərlərdə də müftəxorluq mənfi obrazların xarakteristikasında istifadə olunur.
Ata-anası kimi zəhmətsevərdi (M.İbrahimov).
Özgənin zəhməti ilə çörək yeyənlərə müftəxor deyərlər (Ə.Haqverdiyev).
Tənbəl
Tənbəl – işə, hərəkətə meyli olmayan, əməkdən yayınan, çalışqan olmayan kəs. "Zəhmətsevər" və "tənbəl" antonimləri bir-birinə əks mənaları ilə ziddiyyət təşkil edir. Tənbəllik, zəhmətsevərliyin əksinə, hərəkətsizliyi, passivliyi ifadə edir. Bu söz həm məişət dilində, həm də ədəbiyyatda geniş istifadə olunur. "Tənbəl tələbə" və ya "tənbəl əsgər" kimi ifadələr bu sözün işlənmə sahəsini göstərir.
Hərəkətsiz
Hərəkətsiz – hərəkət etməyən, fəaliyyət göstərməyən, passiv, işə qarşı laqeyd. "Zəhmətsevər" sözünün antonimi olaraq "hərəkətsiz" sözü daha çox fiziki əməkdən çəkinməni ifadə edir. Ədəbiyyatda bu antonim daha çox təsvirlərdə və obrazların xarakterizəsində istifadə olunur. Məsələn, bir obrazın hərəkətsizliyi onun zəhmətsevər olmamasının əlaməti kimi təsvir edilə bilər.