Zıqqı: Xəsis, pulu əsirgəyən, səxavətsiz, avaralı, cimri, qənirsiz insan deməkdir. Bu söz əsasən məişət dilində, açıq şəkildə qınama ifadə etmək üçün istifadə olunur. Ədəbiyyatda da xarakterlərin mənfi cəhətlərini göstərmək üçün işlədilir.
Antonimlər:Əliaçıq: Zıqqının əksidir. Əliaçıq insan səxavətli, pulunu, malını başqaları ilə bölüşməkdən çəkinməyən, kömək etməkdən zövq alan insandır. Həm məişət, həm də ədəbi dilçilikdə geniş istifadə olunur. Mənfi anlamda istifadə olunmur.
Səxavətli: Zıqqının əksini bildirir. Səxavətli insan hədiyyə verməyə, kömək etməyə, başqalarına xeyirxahlıq etməyə həmişə hazırdır. Bu söz həm məişət dilində, həm də ədəbiyyatda, yüksək etik normaları ifadə etmək üçün istifadə olunur.
Cömert: Zıqqının antonimi olaraq, çoxlu pulu və ya əşyanı həvəslə, səxavətlə verən, paylayan insanı təsvir edir. Ədəbi əsərlərdə müsbət qəhrəmanların xarakteristikasında tez-tez istifadə olunur. Məişət dilində də, lakin daha az tezlikdə işlədilir.