Ana
Mənası: Qadının övladına verdiyi ad. Uşağın doğduğu qadın. Nəslin davamını təmin edən, övladını qoruyan və böyüdən qadın. Həmçinin, mənşə, əsas, başlanğıc mənalarında da işlənir (məs., ana dil, ana yurd).
Mənbəyi: Sözün etimologiyası tam aydın deyil, lakin Tuva dilindəki "iyə" (qida verən) sözü ilə əlaqələndirilməsi ehtimalı vardır. Tuva dilindəki "iyə" sözünün "ana" sözünün kökü olması ehtimalı yüksəkdir. Bu, "ana" sözünün qida verən, həyat verən, qayğı göstərən mənaları ilə əlaqəli olduğunu göstərir. Daha dəqiq etimoloji araşdırmalar sözün mənşəyini daha ətraflı aydınlaşdıra bilər. Digər türk dillərində də oxşar sözlərin olması bu fikri təsdiq edir.