Becan
Mənası: Bəycanın dəyişmiş formasıdır. Qədim türk dillərindən gələn "bəy" sözündən törəmiş bir ad olaraq, nəcib, yüksək vəzifəli və ya varlı bir şəxsi təsvir edir. "Can" əlavəsi isə şəxsin əzizliyini, sevimliliyi və dəyərini vurğulayır.
Mənbəyi: Sözün əsas kökü olan "Bəycan" sözü türk dillərinin zəngin leksikasından qaynaqlanır. "Bəy" titulunun və "can" əlavəsinin birləşməsindən yaranmış "Becan" isə zaman keçdikcə fonetik dəyişikliyə uğrayaraq indiki formasını almışdır. Bu dəyişiklik dialektal variasiyalar və dilin təkamülü prosesi ilə əlaqədardır. Bəşir Əhmədovun "Etimologiya lüğəti"ndə də qeyd olunduğu kimi, "Becan" "Bəycan"ın fonetik variantıdır.