Boyunduruq
Mənası: Ulağın (öküz, kəl, və s.) boynuna geydirilən, onu idarə etmək və yük daşımaq üçün istifadə olunan alətdir. Boyunduruq ümumiyyətlə boğazaltı, iç samı (daxili hissə) və daş (ağırlığı daşıyan hissə) kimi əsas hissələrdən ibarətdir. Əkinçilikdə, yük daşımada və digər kənd təsərrüfatı işlərində geniş istifadə olunur. Müasir dövrdə texnikanın inkişafı ilə istifadəsi azalsa da, tarixi və mədəni əhəmiyyətini qoruyub saxlayır.
Mənbəyi: Söz "boyun" və "durmaq" sözlərindən əmələ gəlmişdir. "Boyun" sözü ulağın boynuna işarə edir, "durmaq" sözü isə boyunduruğun boynunda durduğunu, yəni sabit qaldığını bildirir. Beləliklə, "boyunduruq" sözü ulağın boynunda duran alət mənasını verir. Sözün etimologiyası türk dillərinin köhnə təbəqəsinə aiddir və əsasən kənd təsərrüfatı ilə bağlı olan leksik vahidlər arasında yer alır.