Düyün
Mənası: Bağlamaq üçün ip, kəmər və s. əşyaların qovşağı; düyün salmaq; birləşmə, qovuşma yeri.
Sinonimləri:
- Bağ – Mənası: Bir şeyi digərinə bağlamaq üçün istifadə olunan vasitə.
Nümunə: O, çiçəkləri bir bağla bağladı. - Sarıq – Mənası: Əsasən materialın bükülərək bağlanması ilə əmələ gələn düyün.
Nümunə: O, saçlarını sarıqla bağladı. - Bənd – Mənası: Bağlamaq, birləşdirmək məqsədilə istifadə olunan əşya və ya üsul.
Nümunə: Körpünün bəndləri möhkəm idi.
Qeyd: "Düyün", "bağ", "sarıq" və "bənd" sözlərinin məna çalarları kontekstdən asılı olaraq dəyişə bilər. Məsələn, "dügün düyünü" ifadəsi "bağ" və ya "bənd" ifadələri ilə əvəz oluna bilməz.