Mənası: Tapşırılma, etibar edilmə, bir işin başqasına həvalə olunması.
Sinonimləri:
- Tapşırıq – Mənası: Yerini vermək, həvalə etmək, əmr vermək.
Nümunə: Müəllim şagirdlərə ev tapşırığı verdi. - Əmanət – Mənası: Qorumaq üçün kiməsə verilən şey.
Nümunə: Ana pulu övladına əmanət etdi. - Etibar – Mənası: İnanmaq, güvənmək.
Nümunə: İş ona etibar edildi. - Vəkalət – Mənası: Kiməsə müəyyən bir işdə səlahiyyət vermək.
Nümunə: Ona mənim adımdan danışıq aparmaq üçün vəkalət verdim.
Qeyd: "Həvalə" sözü və onun sinonimləri kontekstdən asılı olaraq müxtəlif məna çalarları daşıya bilər. Məsələn, "əmanət" daha çox maddi şeylərə, "etibar" isə insani münasibətlərə aiddir. "Tapşırıq" daha çox rəsmi, "vəkalət" isə hüquqi mənada işlədilə bilər.