Vəkalət (ər. وكالة - vəkālā) sözü ərəb mənşəlidir və “vəkəl” (وكيل) – vəkil, nümayəndə kökünə dayanır. Lüğətlərdəki qısa izah “bir işi görmək üçün birisinə verilən hüquq; vəkillik” şəklində olsa da, mənanın daha geniş və dəqiq təsviri üçün bir neçə aspekti nəzərə almaq lazımdır.
Vəkalət, bir şəxsin (vəkalət verən) öz hüquq və səlahiyyətlərini, ya da müəyyən bir işin yerinə yetirilməsi üçün səlahiyyətlərini başqa bir şəxsə (vəkil) həvalə etməsidir. Bu həvalə etmə yazılı və ya şifahi formada ola bilər, lakin yazılı formada olması hüquqi cəhətdən daha etibarlıdır. Vəkalət yalnız hüquqi əməliyyatlarla məhdudlaşmır; məsələn, bir ailə üzvünə digər üzvlərin adından alış-veriş etmək səlahiyyəti də vəkalətdir.
Vəkalətin əhatə dairəsi çox müxtəlifdir. Məsələn, səlahiyyət bank hesabından pul çıxarmaq, əmlak satmaq, müqavilə bağlamaq, məhkəmədə nümayəndəlik etmək və s. ola bilər. Vəkalətnamədə bu səlahiyyətlər aydın və dəqiq şəkildə ifadə olunmalıdır. Əks halda, vəkil səlahiyyətlərin həddini aşmış ola bilər.
Misal üçün, “Mələkənin hüzuruna göndərilən heyətə geniş vəkalət verilmişdir” cümləsində “geniş vəkalət” ifadəsi heyətin mələkə adından müxtəlif qərarlar qəbul etmək, müqavilələr bağlamaq, danışıqlar aparmaq kimi geniş səlahiyyətlərə malik olduğunu göstərir. Başqa bir misal olaraq, "Onu əmlakın satışı üçün vəkalət vermişəm" cümləsində vəkalət konkret bir əməliyyatı əhatə edir.
Qısacası, vəkalət, bir şəxsin öz hüquq və vəzifələrini müvəqqəti olaraq başqasına həvalə etməsidir və bu həvalə etmənin hüquqi və ya qeyri-hüquqi, geniş və ya məhdud olması vəkalətnamənin məzmunundan asılıdır.