Mənası: Bir hadisənin, vəziyyətin baş verməsinə gətirib çıxaran əsas amil, səbəbkar, bəhanə.
Sinonimləri:
- Bəhanə – Mənası: Bir işin, hərəkətin doğru görünməsi üçün irəli sürülən səbəb.
Nümunə: Gecikməyə bəhanə axtarmağa başladı. - Dəlil – Mənası: Bir iddianı sübut edən fakt, sübut.
Nümunə: O, öz iddiasını dəlillərlə sübut etdi. - Əsas – Mənası: Bir şeyin dayağı, təməli, əsaslandırdığı şey.
Nümunə: Müvəffəqiyyətin əsas səbəbi səbr və çalışqanlıqdır. - İllət – Mənası: Xəstəliyin, pis halın səbəbi.
Nümunə: Xəstəliyin illətini tapmaq üçün müayinə olunmalıdır.
Qeyd: Sözün və sinonimlərinin məna çalarları kontekstdən asılı olaraq dəyişə bilər. Məsələn, "səbəb" sözü elmi izahda, "bəhanə" sözü isə daha çox bəhanə gətirmə mənasında işlənə bilər.