Arğac, toxuculuqda istifadə olunan və xalça, gəbə və digər toxunmuş əşyalarda eninə uzanan ipin adıdır. Əsasən ipək, yun, pambıq və ya sintetik liflərdən hazırlanır. Uzununa uzanan ipə isə əriş deyilir. Arğac iplikləri, ərişlərə dik bucaq altında keçərək parça və ya xalçanın möhkəmliyini və toxumasını təmin edir. Arğac ipinin keyfiyyəti, rəngi və qalınlığı toxunmuş əşyanın görünüşünə və keyfiyyətinə birbaşa təsir edir. Müxtəlif toxuma üsullarında arğacın roluna görə naxışlar, hətta toxumanın növü də dəyişir.
Arğacın ərişdən fərqləndirilməsi toxuculuq sənətinin əsas prinsiplərindən biridir. Əriş, parçanın uzununa istiqamətində gedən əsas ipləri təmsil edirsə, arğac bu əsas ipləri bir-birinə bağlayaraq toxumanı meydana gətirir. Bu iki ip növünün bir-birinə nisbəti və onların keyfiyyəti toxunmuş əşyanın möhkəmliyini, davamlılığını və görünüşünü müəyyənləşdirir.
Tarix boyu arğacın istehsalı və istifadəsi toxuculuq texnologiyalarının inkişafı ilə sıx bağlı olub. Əvvəllər əl ilə toxunan xalçalarda və parçlarda arğacın hazırlanması və istifadəsi çox zəhmət tələb edən bir proses idi. Ancaq sənaye inqilabından sonra, arğac sapı sarıyan maşınların ixtirası ilə arğac istehsalı avtomatlaşdırılıb və bununla da toxuculuq sənayesi sürətlə inkişaf edib. Müasir toxuculuqda istifadə olunan müxtəlif növ arğaclar, həm də toxuculuq texnologiyalarının inkişafını əks etdirir.