Arsızlanmaq, Azərbaycan dilinin zəngin leksik ehtiyatının bir parçası olaraq, sadəcə "həyasızlaşmaq" və ya "abırsızlaşmaq"dan daha geniş və dərin bir mənaya malikdir. Sözün kökündə olan "arsız" sözü özündə həya və qürurun olmamasını, əxlaqi prinsiplərə məhəl qoymamağı əks etdirir. Beləliklə, arsızlanmaq sadəcə bir davranış dəyişikliyi deyil, daha çox şəxsiyyətin dərinliklərində baş verən bir çevrilməni, əxlaqi tənəzzülü ifadə edir.
Arsızlaşmaq, abırsızlaşmaq daha çox xarici təzahürləri, ətraf tərəfindən müşahidə oluna bilən davranışları vurğulayır. Arsızlanmaq isə bu xarici təzahürlərin əsasında yatan dərin mənəvi çürüməni, izzət-nəfsi itkisinə səbəb olan daxili bir prosesi əks etdirir. İzzət-nəfsin itirilməsi burada sadəcə özünü hörmətin yox olması deyil, həm də başqalarına hörmət, əxlaqi dəyərlərə bağlılığın itməsi kimi də interpretasiya edilə bilər.
Bu mənada, arsızlanmaq daha çox mənəvi bir tənəzzül, şəxsiyyətin öz dəyərlərini itirməsi, daxili sərhədlərin bulanması kimi təsəvvür oluna bilər. Bu, sadəcə həya və abırın olmaması deyil, həm də şəxsiyyətin əxlaqi bütövlüyünün pozulması, özünə və ətrafdakılara hörmətin itirilməsi deməkdir. Sözün bu mənada daha dərin və mənfi konnotasiyaya malik olduğunu qeyd etmək vacibdir.
Maraqlı bir detal olaraq, "arsızlanmaq" feili həm tədricən, həm də birdən-birə baş verə bilən bir prosesi təsvir edə bilər. Bu, xarici təsirlərin təsiri altında və ya şəxsin özünün daxili mübarizələri nəticəsində baş verə bilər. Beləliklə, sözün mənası kontekstdən asılı olaraq fərqli çalarlar qazana bilir.