Arvadağız: Azərbaycan dilinin zəngin leksikasında yer alan "arvadağız" sözü, ənənəvi cəmiyyətdəki kişi obrazının müəyyən bir növünü ifadə edir. Sadəcə "arvadından qorxan" kimi quru bir tərifə sığmayan bu termin, daha dərin bir məna yükü daşıyır. Sözün kökünə nüfuz etdikdə, arvadağızın sadəcə qorxudan daha çox, arvadının hər sözünə, hər istəyinə boyun əyən, öz iradəsini, fikrini, hətta özünü belə tamamilə arvadının iradəsinə tabe etmiş bir şəxsiyyət olduğunu görürük.
Bu tərifə "ağzıboş" və "aciz" kimi sifətlərin əlavə olunması, arvadağızın passivliyini, qərar qəbul etməkdəki acizliyini, öz müstəqil fikirlərini ifadə etməkdəki çətinliyini vurğulayır. Onun cəsarətsizliyi isə öz fikirlərini müdafiə etməkdən, ədalətsizliyə qarşı çıxmaqdan qaçınması ilə özünü göstərir. Belə kişilər əsasən ailədə dominant mövqedə olan arvadlarının kölgəsində qalır, həyatda öz sözlərini deməyə, istəklərini reallaşdırmağa cəsarət etmirlər.
Maraqlı bir məqam odur ki, "arvadağız" termini sadəcə mənfi bir konnotasiya daşımasa da, eyni zamanda sosial kontekstə görə dəyərləndirilməlidir. Bəzi hallarda, arvadağız obrazı yumoristik bir şəkildə təsvir edilə bilər. Ancaq əksər hallarda, arvadağız sözü bir kişi üçün təhqiredici, onun zəifliyini və iradəsizliyini vurğulayan bir ifadə kimi qəbul edilir. Sözün işlədilməsi, danışanın arvadağız obrazına olan münasibətindən və nitq kontekstindən asılı olaraq dəyişə bilər.
Nəticə olaraq, "arvadağız" sözü sadə bir tərifə sığmayan, sosial-psixoloji bir fenomeni ifadə edən, müxtəlif mədəni kontekstlərdə müxtəlif şəkildə qəbul edilən maraqlı bir leksik vahiddir. Onun mənası, təkcə sözün hərfi mənası ilə deyil, həm də işlədilmə kontekstinin təhlil edilməsi ilə daha dəqiq anlaşıla bilər.