Metadil
Mənası: İs. dilç. «İkinci qəbildən» olan dil, daha doğrusu, dil haqqında danışan dil. Təbii milli dili əvəz edən dil kimi də izah edilə bilər. Başqa sözlə, metadil, bir dilin özünü təsvir etmək, təhlil etmək və ya haqqında danışmaq üçün istifadə olunan dildir. Bu, dilin strukturu, qrammatik qaydaları, leksikası və istifadəsinə dair mühakimələr etmək üçün istifadə olunan bir vasitədir. Metadilin əsas funksiyası, dilləri öyrənmək, tədris etmək və ya onların arasındakı əlaqələri araşdırmaqdır. Əgər bir dil haqqında danışırıqsa, o dilin özü metadil rolunu oynaya bilər, ancaq elmi təhlillər üçün daha formal və spesifik bir dilə ehtiyac ola bilər. Metadil, dilçilikdə, kompüter elmində (məsələn, proqramlaşdırma dilləri haqqında danışmaq üçün) və dil tədrisində geniş istifadə olunur.
Mənbəyi: Sözün etimologiyası aydın deyil, lakin "meta-" prefiksinin yunan mənşəli olub "haqqında", "üstü", "kənarda" mənalarını verdiyi və "dil" sözü ilə birləşərək "dil haqqında dil" mənasını yaratdığı güman edilir. Termin, müasir dilçilik və dilşünaslıq tədqiqatlarından yaranmışdır və elmi terminologiya kimi istifadə olunur.