Atəşqurdu sözü, Azərbaycan dilinin izahlı lüğətlərində atəşböcəyi ilə sinonim kimi qeyd olunsa da, daha dəqiq bir izah tələb edir. Atəşböcəyi termini ümumi bir termin olub, Lampyridae fəsiləsinə aid olan bütün bioluminesensiya qabiliyyətinə malik böcəkləri əhatə edir. Atəşqurdu isə bu terminin daha poetik, daha xalq arasında yayılmış bir variantıdır. Hətta bəzi dialektlərdə yalnız müəyyən növ atəşböcəkləri üçün istifadə oluna bilər.
Hüseyn Zərdabinin ifadəsindəki “isti tərəflərin dəryalarında çox kiçik, şəfəqli heyvanlar – atəşqurdları olur” cümləsi, atəşqurdlarının əsasən tropik və subtropik ərazilərdə, xüsusilə də su kənarlarında yaşadığını göstərir. Onların kiçik ölçüsü və gecə fəaliyyəti zamanı bədənlərindən yayılan zəif işıq, "şəfəqli" təsvirinə əsas verir. Bu işıq, cinsi cəlb etmək, yırtıcılardan qorunmaq və ya ətraf mühitin şərtlərinə uyğunlaşmaq kimi müxtəlif funksiyaları yerinə yetirir.
Atəşqurdlarının bioluminesensiyası, bədənlərindəki lüsiferin adlı bir maddənin kimyəvi reaksiyası nəticəsində əmələ gəlir. Bu reaksiya, çox səmərəli bir işıq istehsalına səbəb olur, demək olar ki, heç bir istilik yaymadan. Bu da atəşqurdlarının enerjini qənaətcil şəkildə istifadə etmələrinə imkan verir.
Beləliklə, atəşqurdu, sadəcə atəşböcəyinin sinonimi olmaqdan daha çox, xalq poeziyasında, ədəbiyyatda və dialektlərdə özünəməxsus yeri olan, mənalı bir söz olaraq qalır. Bu sözün istifadəsi, ədəbi mətnə rəngarənglik və özünəməxsus bir ədəbi üslub qatır.