Ati (ərəbcə kökləri olan köhnəlmiş şair dili sözü): Bu söz, ədəbi dilin inkişafı boyu öz mənasını qismən dəyişdirmiş, zamanla istifadə sahəsi məhdudlaşmış bir leksik vahiddir. İki əsas mənası vardır:
1. Gələcək: "Ati" sözü əsasən poetik əsərlərdə, xüsusilə də Cəlil Məmmədquluzadə və Mirzə Ələkbər Sabirin əsərlərində gələcək zamanı, gələcəyi bildirmək üçün işlənmişdir. Misal olaraq, göstərilən sitatda ("Onda guya gülümsəyir ati. C.Cabbarlı") "ati" sözü gələcək zamanı, daha doğrusu gələcəkdə baş verəcək bir hadisəni, vəziyyəti ifadə edir. Müasir Azərbaycan dilində bu mənada "ati" sözü nadir hallarda işlənir və ədəbi üslubda daha çox rast gəlinir. Gələcəyi ifadə etməkdə "ati" daha çox poetik bir təsvir yaradır, əsərin ümumi əhval-ruhiyyəsinə əlavə bir bədii ifadə qatır.
2. Aşağıda, altda (yer halında): "Atidə" formasında isə "ati" sözü "aşağıda", "altda" mənasında işlənir. Bu istifadə üslub baxımından daha məhdud olub, əsasən dialektlərdə və ya köhnə ədəbiyyat nümunələrində rast gəlinir. Bu mənası, gələcək mənasından fərqli olaraq, daha az yayılmış və daha çox coğrafi məkan bildirən bir məna təqdim edir. "Ati"nin bu ikinci mənasının etimologiyası, birinci mənasından fərqli olaraq, daha çox yerin fiziki vəziyyəti ilə əlaqəlidir.
Qısacası, "ati" sözü Azərbaycan dilinin zəngin leksik tərkibinin bir parçası olaraq, həm də dil tarixinin və inkişafının maraqlı bir nümunəsini təşkil edir. Sözün iki müxtəlif mənasının mövcudluğu, dilin dəyişkənliyini və zənginliyini göstərir. Müasir Azərbaycan dilində istifadə edilmə tezliyi aşağı olsa da, "ati" sözü dil tarixi və ədəbiyyat araşdırmaları üçün əhəmiyyətli bir leksik vahid olaraq qalır.